Integralną część ekspozycji stanowi zrekonstruowany w 1965 r., niemal w całości korytarz więzienny byłego oddziału VII, według zachowanych w AGAD planów Henryka Marconiego oraz 5 cel, w tym kwarantanny i celi śmierci. Wnętrza cel zostały wyposażone według zachowanych rysunków, opisów i relacji więźniów Pawiaka z okresu carskiego, międzywojennego i okupacji niemieckiej. Na oddziale tym przebywali więźniowie w okresie kwarantanny, która trwała 2 tygodnie i był to, obok oddziału VIII, najgorszy oddział Pawiaka z mrocznymi, zapluskwionymi celami.
Tuż za celą śmierci znajdują się jedyne oryginalne drzwi do celi odnalezione w gruzach, które posłużyły za wzór do rekonstrukcji pozostałych drzwi. Oryginalna jest natomiast większość okuć, zawiasów, sztab i zamków. Autentyczne są także kraty w łukowych otworach środkowej części korytarza, które znajdowały się w tym samym miejscu, gdy odgruzowywano więzienie.
